Kategoria: Rożności

Zima na Florydzie też nie jest łaskawa dla Miniaków…
Artyści potraktowali samochody jak twórczy materiał, czy wszystkie pomysły należą jednak do udanych…
foto: venusovermanhattan.com

Mini w wizji Damien’a Hirst’a pokryte charakterystycznymi dla jego twórczości barwnym kropkami jest nieciekawe. Na IMMach widziałam o wiele bardziej fantazyjne pomysły na Mini i jego przyozdobienie.
Nasz GT też otrzymał zimowy kubraczek, czy się sprawdzi zobaczymy wiosną.

fot. peterwindsor.com

Tak, wreszcie się doczekałam i zaliczyłam obowiązkową pozycję motofana w tym roku, czyli obejrzałam Rush (zdecydowanie wolę angielską nazwę). Jak to zwykle ja wcześniej przygotowałam się merytorycznie, przeczytałam recenzję, opnie a przede wszystkim dostępne informacje o bohaterach i historii. Nic nie wskazywało na związki z Mini a jednak…
Ku mojemu zdziwieniu filmowy James Hunt „prywatnie” jeździł Cooperem S – jest kilka ujęć auta. Ciekawe czy tak było w rzeczywistości, sprawdzę 🙂
Plusy
– wreszcie dobrze się ogląda z pięknym „ziarnem” jak na rasowy film z schyłku lat siedemdziesiątych przystało, a nie żyletka dająca po oczach HD, Full i 3D,
– aktorzy idealnie wcielili się w grane postacie, może odrobinę lepszy jest Daniel Brühl.
Minus
– jestem jednak nieco zmanierowana motoryzacyjnie ale dla mnie zdecydowanie za mało było wyścigów, ujęć samochodów i bolidów. Chciałabym obejrzeć choć jedno pełne kółko na torze z długimi ujęciami w całym kadrze pojedynku obu kierowców a nie szarpane klatki i zbliżenia. W tym cała poezja pokazująca kunszt kierowców i piękno F1.
I na koniec oczywiście się nie zawiodłam ale też nie zachwyciłam, „wajchowania” biegami było mniej ale jednak…

Studio filmowe 3xM zaprasza na wodną odyseję – dramat, sensacja, komedia, romans „Niewidzialna wycieraczka”
Reżyser i operator Moi, rola drugoplanowa – wiadomo kto 😉

Test drogowy

Plany na przyszły rok robią się coraz większe. Wygląda na to, że rok 2014 będzie pod znakiem podróży przez wielkie P, tylko czy nasz portfel to wytrzyma?

Czytaj dalej →

Zakończenie sezonu planowaliśmy na rajdzie „Noc w skansenie” z łódzką ekipą. Pobudka po czwartej, poranny serek i w drogę. Dojechaliśmy na stację benzynową po drodze mijając piękny dzwon i na tym się zakończyła nasza podróż. Z kosmiczną prędkością nieco ponad dwadzieścia dowlekliśmy się do domu. Parafrazując powiedzenie, gdzie kucharek sześć nie ma co jeść – trzy auta i żadne nie jeździ, w morowych nastrojach poszliśmy spać. W sobotę cały dzień walczyliśmy nad uruchomieniem niebieskiego przy pomocy telefonu, Adama S. i miernika – udało się. Wieczór był czerwonego.
W niedzielę nieplanowany czas znów spożytkowaliśmy na samochody i taki efekt udało się nam uzyskać: