Mam siwe włosy i głód poznawania, doświadczania świata
Świat jest wystarczający to życia jest za mało.
Wczoraj po prawie rocznej przerwie odwiedziliśmy ekipę PetrolHearts. Twardziele spotykają się co tydzień (w czwartek) na dachu Castoramy, taką częstotliwość uważam za przesadzoną ale raz w miesiącu – czemu nie! Dostrzegalna była zmiana profilu samochodów – Gwiazda nie dominowała, tym razem w sile byli Garbusiarze.
Poszperałam w necie, skonsultowałam informacje z redaktorami MM (żeby nie było) i uwaga „fanfary”
LIMITOWANYCH EDYCJI Mini przygotowano 33
– dokładnie wiem jakie i w którym roku je wyprodukowano ale te informacje tylko dla żądnych sensacji 🙂
do tego można dodać około 30 serii specjalnych i takim sposobem otrzymujemy wspomnianą przeze mnie liczbę 60.
Gratulacje Mirka – Twój Chelsea jest w szczęśliwej trzydziestce.
Nasz Marcos mimowolnie też bierze udział w różnych zestawieniach: jest w irlandzkiej 40 a ostatnio znalazł się w 20 „Najbrzydszych aut w historii motoryzacji” – Motor nr 29/2013. Zajął zaszczytne 15 miejsce.
Cały kraj opanowała epidemia posiadania Mk I – mogę napisać tylko jedno – nie idźcie tą drogą – Mk I jest takie nudne! Nie rozumiem tego szaleństwa, którego szczytem marzeń, piękności i ideału auta jest czerwony Cooper z białym dachem, pasami na masce i konwersją na 10’. Oględnie licząc było 60 (może ktoś zna dokładną liczbę) różnych, limitowanych modeli Mini jest więc w czym wybierać. Zawsze można sobie też „zrobić” Mini a’la Kate Moss, George Harrison, Peter Sellers czy Steve McQueen i już będzie ciekawiej. Bądźcie oryginalni, nie bójcie się sięgać po niestandardowe i nietypowe, trzeba się wyróżniać.
Na razie biję brawo za odważnego GTMa, czekam na kolejnych wariatów.
Weekend spędzimy w garażu, ale mam nadzieję, że wkrótce zasmakujemy jazdy i można będzie powiedzieć jak Elliott – „Prowadzi się jak Lancia Stratos. Jest w pierwszej piątce z Porsche 911, Lotusem Elan (+ 2)”.
Popieram zdanie polskiego automobilklubu, że nie po to spędza się wiele godzin przy odnawianiu i restauracji zabytku by trzymać go w garażu i tylko tam podziwiać. Auta zabytkowe powinny być pokazywane, wystawiane i użytkowane dla przyjemności właścicieli ale także by cieszyć oko innych ludzi. Z drugiej jednak strony, czy trzeba ogłaszać specjalny dzień, kiedy to zabytki mają wyjechać na drogi i być „normalnie użytkowane”? I czy aby na pewno gest ze strony właścicieli zabytkowych aut dotrze do innych użytkowników dróg i będzie pozytywnie odebrany. Czy potrzebują oni specjalnej zachęty by pojechać np. do supermarketu i czy tam jest odpowiednio dla zabytków? Nie jestem przekonana. Uważam, że lepszym miejscem są wystawy, zloty i rajdy (jeśli ktoś woli mniej statycznie oglądać piękno automobili). Zloty są tak organizowane, że zawsze jest czas na prezentację auta, gdzie można je podziwiać za darmo, czasem nawet wsiąść i podotykać 😉 a okazji w sezonie do udziału w takim wydarzeniu ogrom. Można bez większego trudu wybrać datę a także miejsce najbliżej zamieszkania i pojechać tam swoim zabytkiem, trzeba przełamać tylko barierę lęku przed obcymi – jeśli się nikogo nie zna, a potem delektować się spotkaniem, samochodami i wrażeniami – do tego powinien zachęcać Drive It Day. Wyjedźmy z domu spotkać innych i cieszmy się samochodem a nie tylko pokazujmy światu, że go mamy!
Jazda po „naszej” drodze testowej się udała ale tylko w jedną stronę. Niebieski z powrotem wrócił na pych. Okazało się, że temperatura osiągnęła maksimum i woleliśmy nie narażać silnika. Po drodze otrzymaliśmy ofertę pomocy, odmówiliśmy ale i tak przyjemnie się pchało widząc miny pełne zachwytów.
