Mam siwe włosy i głód poznawania, doświadczania świata
Podróże bliższe i dalsze, kiedyś samochodowe dzisiaj biegowe.
Transportu w sobotę nie będzie z powodu powodzi we Włoszech. Auto ma być NA PEWNO do końca przyszłego tygodnia. Nerwówka trwa dalej. Do tego Amberek nie poprawia nam nastroju, wręcz przeciwnie i dokłada się Bąbel bo w niedzielę jest finał NLC i czeka mnie ostateczna walka o generalkę. Idzie się wykończyć…
P.S.
Madusa
A jednak, stało się!
Zostaliśmy szczęśliwymi posiadaczami kolejnego mini. Tym razem to austin mini clubman estate. W zasadzie to nie czuję się właścicielką auta, bo jeszcze go nie widziałam na żywo, mam nadzieję, że dotrze do nas szczęśliwie w przyszłym tygodniu. Na razie uzgadniamy z Maćkiem zawiłości rejestracji na „żółte” blachy a ja szykuję się do wielkiego pucowania i oczywiście z niecierpliwością czekamy na nasze „maleństwo”.
Próbka koloru na „załączonym obrazku” 🙂
NEWS: auto w Polsce ma być w sobotę – 29 października. Maciek już zorganizował wyprawę do Tomaszowa po Clubiego. Nerwówka trwa, dla zabicia czasu przygotowaliśmy stronę poświęconą nowemu nabytkowi www.clubmanestate.pl
Wczoraj wzięłam udział w III rundzie Wrocławskiej Ligi Time Attack. Po raz pierwszy zawody odbyły się w sobotę i do tego rano. Bardzo odpowiada mi taka formuła bo po dwunastej już byliśmy w domu. Wszystko coraz sprawniej też funkcjonuje i mimo ponad trzydziestu aut było siedem przejazdów z pomiarem i trzy zapoznawcze. Trasa była wyjątkowo nieprzychylna miniakowi – długie proste i kilka zakrętów dziewięćdziesiątek. Jednak każdym kolejnym przejazdem poprawiałam czas i jeździło mi się coraz lepiej.
W gorączce poszukiwań sprawdziłam połączenia lotnicze -nawet w obie strony 🙂 jak na zamówienie akurat była rewelacyjna promocja. Zgłosił się do nas kolega skuszony Słońcem Italii, który zaoferował swoje towarzystwo w trakcie wyprawy. Nie pozostało nam już nic innego jak napisać do właściciela i dopytać o szczegóły. Plan mieliśmy gotowy – lecimy samolotem, wracamy na kołach w wesołej ekipie. Czytaj dalej →
Czas niemiłosiernie upływał i liczyłam na wyjazd z Ułęża miedzy godziną 16 a 17 tym czasem było już po 17 a ja nawet nie miałam zamontowanych kamer. Po rozmowie z opiekunem ustaliliśmy, że pojadę jako trzecia i po zdjęciu kamer od razu mogę wracać do domu. Pierwszy przejazd poszedł mi dobrze i postanowiłam sobie pozwolić na nieco więcej w nagrywanym.
