Mi smo bili, widzieliśmy, mi trčimo!
Zapravo, to je bio jedini maraton u Italiji koji sam imao na umu. Dokaz. Dalje na horizontu Bologna, Ravena i Firenca. Nisam ništa očekivao, išli smo s “otvorena glava”, spremni za nova iskustva i avanture. Priznajem jedno – start je bio spektakularan i najljepši od 21 Vidio sam na maratonima (akrobacija na žici u Medoču, vatromet u Honoluluu).
Nakon dolaska, otišli smo pokupiti pakete. Izložba je bila velika, puno izlagača i zabave za trkače. Paketi su uključivali majicu i torbu – s vrlo lijepom grafikom, vezano za medalju, keksi, baton, vodu i neke vrećice, Sveukupno vrlo dobar set.
Maraton je počeo u jedan sat 8:00. Rano smo doručkovali u hotelu, jer je s nama ostala grupa trkača i mi smo išli, hodati 3,9 km do starta kod Colosseuma.
Bili smo tamo prije sat vremena 7 a gomila trkača postajala je iz minute u minutu sve gušća.
Vrijeme je bilo savršeno za trčanje maratona – umjereno toplo i sunce skriveno iza oblaka i tako cijelom daljinom. Poletjeli smo iz sektora C, bila je poprilična gužva i prvi kilometar sam trčao izmičući i pretječući druge. Krenuli smo od Rimskog foruma, protrčali smo pokraj Usta istine, Circus Maximus, zgrada UN-a. Svakim kilometrom je bilo sve bolje “luźniej” na ruti i mogli biste pronaći svoje mjesto na ruti. Bilo je dosta punktova za vodu, izotoničan i voće. Na prvom poslije 5 km bilo je teško stisnuti u vodu i nije bilo voća, ali bilo je bolje sa svakim prijeđenim kilometrom. Banane, grožđice i naranče, koju sam uživao koristiti – jer su odlično osvježenje, na nekoliko su mjesta posluživali gelove.
Bilo je i točaka s mokrim spužvama. Przy udziale tylu tysięcy biegaczy organizatorzy doskonale zabezpieczyli bufety i jestem pełna podziwu, bo zadbali o każdy szczegół.
Część trasy poprowadzona wśród zabytków była brukowana, nie byłam szczęśliwa z tego powodu, bardzo uważałam i biegłam wolniej kontrolując każdy krok. Były ciekawe fragmenty – pierwsze kilometry, Watykan i ostanie przed metą – Schody Hiszpańskie, Piazza Navona, tam też tłum kibiców gęstniał. Na trasie było kilka punktów dopingujących, orkestar, trochę ludzi. Ostatnie kilometry mnie rozdrażniły a nie uskrzydliły – wąskie uliczki, bruk, tłum maratończyków i wrzaski kibiców a do tego masa turystów próbująca przebić się i zwiedzać. Miałam dość.
Da budem iskren, że jestem nieco rozczarowana trasą. Ja, że nie jest łatwo przeprowadzić w mieście – i to jakim, 42 km trasy miedzy zabytkami z widokami. Dla mnie trasa nie była ładna, miałam wrażenie biegania w kółko po tych samych ulicach z ciekawymi akcentami na początku i końcu biegu. Mislim, że nie wykorzystano potencjału Koloseum – robiąc obok niego strefę depozytu i ubikacji.
Na mecie rozdawano folię termiczną i pakiety z wodą, jabuka, naranča i kolačići. Nije ludo, ali dovoljno.
Jestem zadowolona, drago mi je, da smo istrčali RIMSKI MARATON, bila je to još jedna uspješna avantura. Kao trkač, osjećao sam se cijenjeno i zbrinuto, ne može biti priključen organizaciji.
Općenito, preporučujem, jer uvijek se isplati, ali ne vraćamo se u Rim kao grad i na maraton, koji mi srce nije ukrao.
PS. Organizatori su pripremili zanimljivo iznenađenje – prilog maratona u Corriere dello Sport s kratkim informacijama i imenima svih finišera.
42K: 03:53:46 u 04:24:01
