По посетата на градот и археолошкиот музеј оваа година, додадовме повеќе парчиња во сложувалката: причина и последица – Везув, Помпеја и Херкуланеум.
Отидовме од Неапол до Ерколано со воз од трета категорија, а потоа договоривме автобус да не однесе до конусот на Везув.. Се испостави, дека на патувањето има многу Полјаци, вклучително и тркачи. Попатно разменивме искуства од светот на трчањето. Колегата вулканска беда спомна дека го посетила Соренто. И ненамерно се роди уште една идеја да се посети Неапол, но не за полумаратонот, туку за сценското трчање во Соренто и патем плови до Капри.
По патувањето повторно удривме во станицата и отидовме да ја видиме Помпеја.
Градот остава одличен впечаток. Времето застана и можноста да се шета по старите улици, гледајќи го сето тоа без никакво временско мешање, културата и напредокот ме пленија.
Фрески на ѕидовите, мозаици…
Невозможно е да се пренесе овој став, огромноста на градот веќе откопана од пепелта и работата што допрва треба да се преземе.
Ги купивме сите билети однапред, преку Интернет. Во Помпеја имаше многу луѓе, но поради огромната површина на археолошкиот парк, никој не се замараше и истражуваше со свое темпо и на свој начин.
Последната планирана точка за посета беше Херкуланеум. Поблиску до Неапол, исто така и у “Стоп” вулкан, но од друга страна од Помпеја. Археолошкиот локалитет е многу помал, но вилите се подобро сочувани, а украсите поспектакуларни. Тоа е прекрасно место, многу депресивно во исто време со многу скелети кои лежат во катакомбите. Немаше спас и засолниште од жешкиот здив на ерупцијата.
Бевме, видовме, побогати сме за повеќе впечатоци и топло го препорачуваме.
Сакаме да се вратиме во Неапол, магија работи. Не можеме да одолееме на пицата Диаволо и Принципеса, румовеј Баба, сепак, по трет пат планираме да го вкусиме лемонот со лимон во Соренто.
