Στη σκηνή πρωί νεροποντή zwinęliśmy και πήγε στο IMMA. Ο δρόμος ήταν ένας εφιάλτης, κατά καιρούς βροχή πέρασε από πάνω μας. Μέχρι περίπου 110 χιλιόμετρα για να ενεργοποιήσετε το πετρέλαιο. Για dolaniu 1 Lita po 20 μίλια και πάλι έλαμψε. Αναστατωμένοι ανήλθε σε βενζινάδικο. Εξετάσαμε τις πιθανές τοποθεσίες “διαφυγής” Λάδι. Μάτσιεκ είχε μαύρα οράματα, Τέλος, κάλεσε τον Αδάμ, και μετά από διαβούλευση με τον λίγο ηρέμησαν. Ο ίδιος αγόρασε ένα άλλο 3 λίτρα. Furious, σκέψης, ότι το ταξίδι μας μόλις έληξε. Μετά την έκχυση 1,5 Πήγα, I αντί δούμε στο δρόμο wgapiałam σε έλεγχο – αν το φως. Γι 'αυτό το τελευταίο 90 μίλια αποδείχθηκε switchbacks ανηφόρα, και στην κορυφή υπήρχε μια πυκνή ομίχλη και δεν μπορούσε να δει. Ήταν δύσκολο, αλλά έχουμε, Περισσότερο φως δεν θα ανάψει.
Ακόμα δεν άνοιξε μέσα στο IMMA, περίμενε σε ένα μικρό μποτιλιάρισμα.
Συρόμενη κάτω περαιτέρω miniaki, χαιρετίστηκε χαρούμενα, Υπήρχε μια ατμόσφαιρα πικνίκ, Γερμανία zaparzyli σε miniaku σας αντιμετωπίζονται με καφέ και ποτά ενδιαφέρει. Αναμονή για να εισέλθουν uprzykrzał τη βροχή και περνώντας βροχή. Πήγα να προ-εγγραφούν και πήρε εισιτήρια, όταν 15 οδήγησε.
Το μέρος ήταν όμορφο, αλλά δεν είχαμε χρόνο για να θαυμάσουν, μόλις σταματήσει να βρέχει – έχουμε “ξηρό χέρι” σκηνή. Σιγά-σιγά, το στρατόπεδο γέμιζε, η περιοχή ήταν πολύ. Οι διοργανωτές δεν προκαλείται από τον ακριβή τόπο και όλοι ρίχνονται στην οποία ήθελε. Δεν θα μπορούσε να αποφασίσει, στο τέλος επέλεξα την περιοχή σε έναν λόφο στην περιοχή της αγγλικής, Γερμανικά και ένα ζευγάρι των Αυστριακών. Το γρασίδι δεν ήταν πουθενά wykoszona και νομίζω ότι είναι ένα εποπτεία διοργανωτές.
Το αυτοκίνητο είχε μια μικρή πλημμύρα, το πίσω μέρος της πλευράς του οδηγού είχε πλημμυρίσει και τα πάντα ήταν εκεί. Μια ξυλοδαρμό τσάντα μου πράγματα, πάνινα παπούτσια. Παντού υγρασία και απορρίματα.
Πήγαμε στους πρώτους γύρους, ιδεαλιστές δεν ήταν αρκετό, GT ακόμη λιγότερο. Συναντηθήκαμε φιλικό Τσέχοι, Σλοβάκοι, Αγγλικά και στο τέλος του Thomas Ana ο οποίος πέρασε το βράδυ.